De rijke, diverse Arabische cultuur was niet altijd zo stevig in de greep van moslimfundamentalisme als nu. De moeder van filmmaker Jawad Rhalib was buikdanseres. In een niet zo ver verleden stond deze Arabische dans voor sensualiteit en vrouwelijkheid tot fundamentalisten dans, muziek en andere artistieke expressie als onrein bestempelden. Rhalib werd geleerd dat hij zich moest schamen voor zijn moeder. Maar er zijn ook artiesten die zich verzetten tegen deze ommekeer en een antwoord zoeken op deze aanval op de (artistieke) vrijheid.

Filmmaker Rhalib stelt aan de hand van het verhaal van zijn eigen moeder vragen bij de effecten van moslimfundamentalisme op kunstenaars in de Arabische wereld. Blijven ze koppig verder doen en vechten ze voor de vrijheid van meningsuiting of sijpelt er toch een vorm van zelfcensuur in hun werk? Met getuigenissen van betrokken Arabisch-Belgische kunstenaars brengt When Arabs Danced een belangrijke, verhelderende en vaak ongehoorde stem in het debat over moslimfundamentalisme.