In “Leuven '68” blikken we terug op de woelige jaren 1966 tot en met 1968, waarin een heuse studentenrevolte het land doet daveren op haar grondvesten. De revolte, een voorbode van een grote golf studentenrevoltes wereldwijd, is zowel een reactie tegen het starre, autoritaire beleid van de bisschoppen als strijd voor een autonome Nederlandstalige universiteit in Vlaanderen. Zowel een strijd voor emancipatie, inspraak en democratisering als een hevig woedende taalstrijd. “Leuven '68” is een zeldzaam moment in de geschiedenis waar links, centrum en rechts samen revolteerden.

De revolte heeft grote consequenties: de regering valt, de tot dan toe unitaire politieke partijen splitsen in Franstalige en Nederlandstalige partijen en de grootste universiteit van het land splitst. Maar de effecten op lange termijn zijn nog ingrijpender: in ’68 revolteert een nieuwe generatie tegen de oude. Er wordt komaf gemaakt met de oude machthebbers, bourgeoisie en establishment, tegen de macht om de macht. De “soixanthuitards” worden een begrip. “Leuven '68” betekent het einde van een tijdperk en is in vele opzichten een mijlpaal en een breuklijn in de geschiedenis van België.

De film 'Leuven '68' reconstrueert de feiten chronologisch aan de hand van historisch beeldmateriaal. De film is een herwerking van de documentaire “Het Grote Ongenoegen” (Edward De Maesschalck, 1986).